سارنا - سروش دلیری
انتشار صوت مصاحبه محمدجواد ظریف در شبکه ایران اینترنشنال، موجی از واکنش ها را در رسانه های داخلی و خارجی و همچنین فضای مجازی برانگیخته است. بسیاری از شخصیت های سیاسی هم به این اظهارات واکنش نشان داده اند.
در بخش هایی از این مصاحبه که به گفته سخنگوی وزارت امور خارجه حدود هفت ساعت است و یک مصاحبه درون سازمانی بوده و صوت منتشر شده تقطیع شده است، محمدجواد ظریف از فدا شدن دیپلماسی برای میدان سخن گفته و اینکه هیچ وقت فرمانده میدان به حرف او در امر دیپلماسی گوش نمیکرده است. همچنین وی به نوعی اعلام کرده است که چندان با سردار شهید سلیمانی هم نظر نبوده و اتفاقات میدان را برای دیپلماسی مضر می دانسته است. وی اقداماتی مثل دستگیری سربازان آمریکایی در خلیج فارس، شعار نابودی اسرائیل بر روی موشک و همچنین برخی اقدامات میدانی در منطقه را در جهت اجرا نشدن برجام دانسته است. همچنین ظریف روسیه را هم مخالف به سرانجام رسیدن برجام معرفی کرده است.
احتمالا در مورد اظهارات ظریف در مصاحبه مذکور، در آینده واکنش های زیادی را خواهیم شنید و قضاوت بیشتر در این مورد را به بعد واگذار می کنیم. اما نگارنده این سطور قصد دارد به نکته ای در این زمینه اشاره کند.
بارها شخص آقای روحانی و آقای ظریف و حامیان آنها از هنر خود در مذاکره با قدرت های جهانی صحبت کرده اند و گفته اند که ما با مذاکره و دیپلماسی قدرت های بزرگ را به پای میز مذاکره کشانده ایم و سایه جنگ را از سر مردم برداشته ایم وتحریم ها را با برجام لغو کرده ایم. که البته این آخری مایع ننگ تیم مذاکره کننده شد.
واقعا سؤال اینجاست که این آقایان چه درباره خود فکر میکنند؟ یعنی قدرت های استکباری جهان که همه قانون های بین المللی را به نفع خود نوشته اند و دنیا را به استعمار خود درآورده اند مقهور قدرت مذاکره این آقایان شده اند؟ اگر سواد سیاسی این آقایان اینقدر است که وای به حال ما با این مسئولین.
هر بچه ای می داند که امروز قدرت نظامی و میدانی کشورهاست که تعیین کننده است نه تیپ و قیافه آقایان و هنر سخنوریشان. هر کودکی می داند که اگر نفوذ ایران در عراق و سوریه و لبنان و یمن نبود و اگر قدرت موشکی و پهبادی و اطلاعاتی ایران نبود استکبار جهانی یک دو ریالی هم کف دست این مذاکره کنندگان خوشتیپ و اتو کشیده نمی انداخت.
اگر مجاهدت های مدافعان حرم به فرماندهی سردار شهید قاسم سلیمانی نبود تیم مذاکره کننده جناب آقای روحانی حتی نمیتوانستند از چند کیلومتری هتل وزیر امور خارجه آمریکا هم عبور کنند. این قدرت منطقه ای ایران است که این قدرت های جهانی را به میز مذاکره کشانده نه تیپ و قیافه این آقایان با آن خنده هایشان با دشمنان قسم خورده اسلام.
سردار سلیمانی که یک تار مویش به تمام تیم مذاکره کننده می ارزد جانش را در راه دفاع از ایران و ایرانی فدا کرد آن وقت جناب آقای ظریف می گوید که دیپلماسی من فدای میدان شد.
واقعا نمیدانیم سر را به کدام دیوار بکوبیم و به کجا شکایت ببریم از این همه نفرت پراکنی.
نظر بدهید