به گزارش سارنا به نقل از باشگاه خبرنگاران پویا، نماز به عنوان عمود خیمۀ دین اسلام و از محبوب‌ترین اعمال نزد خداوند به شمار می‌رود:«اَحَبُّ الْاَعْمالِ اِلَى الله الصَّلاةُ لِوَقْتِها...» خداوند در قرآن کریم بارها بندگان خود را به برپا داشتن نماز دعوت کرده و ثمرات بسیاری را برای آن قرار داده است. از جمله آیاتی که در قرآن به موضوع نماز اشاره دارد، آیات 45 و 153 سورۀ مبارکه بقره است که در آن به«استعانت از صبر و صلات»تأکید شده است؛ ﴿وَ اسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ﴾.
نماز نزد اهل بیت (ع) از چنان اهمیتی برخوردار است که پیامبر (ص) از آن با تعابیر «معراج مومن، نور مومن، نشانه ایمان، ستون دین، مفتاح الجنة، سلاح مومن و ...» یاد کرده‌اند. بنابراین یک رفتار صحیح در قبال نماز، این است که به آن به‌عنوان رفع تکلیف نگاه نکنیم، بلکه آن را سفره‌ای مملو از نعمات الهی بدانیم و مشتاقانه به سوی آن بشتابیم. پس انسانی که بر سر این سفره می‌نشیند، تمام سعی خود را میکند تا نهایت استفاده را از آن ببرد و پیوسته در اوقات دیگر نیز به انتظار نماز است تا با اقامۀ نماز، بر سر سفره‌ای از نور بنشیند و از نعمات جاری در نماز توشه برگیرد، پیامبر اکرم (ص) در این باره می‌فرماید: «الصَّلاهُ زَادَ لِلمُؤمِنِ مِنَ الدُّنیا إلَی الأخِرة؛ نماز زاد و توشه مؤمن در دنیا برای آخرت است»(بحارالانوار، ج82 ص 232). علاوه بر این، شایسته است همچون اهل بیت (ع) نماز را سلاحی برای خود بدانیم، سلاحی که به وسیله آن، دشمنان و بدی‌ها کنار زده می‌شوند، راه‌ها باز و محبت‌های الهی بیش از پیش جاری می‌شود. پیامبر اکرم (ص) در بیانی دیگر می فرماید: «صلاة الرّجل نورٌ فی قلبه فمن شاء فلینوّر قلبه؛ نماز هر شخصی، نوری در دل اوست، پس هر کس می‌خواهد، دلش را نورانی کند»(کنزالعمّال، ج7، ص 18973).
نظر بدهید