به گزارش سارنا به نقل از فارس، اهالی هرات قبل از اسلام که اکثرا آریایی بودند، زرتشتی بودند و آنگونه که «رسول پویان» در کتاب «جغرافی عمومی هرات» نوشته است، اکثریت مردم هرات نخست آیین زردتشتی داشته و به آتش و روشنایی مهر می‌ورزیدند و با آتشکده‌ها که در واقع عبادتگاه‌های آنان بود، پیوستگی دیرینه داشتند.
پس از انتشار دین اسلام در خطه پهناور خراسان، آتشکده‌های هرات به مساجد تبدیل و بر روی خاکستر مقدس، محراب عبادت ساخته شد و اهل هریوا با مسجد و محراب انس و الفت یافتند.
مساجد، محل عبادت، مرکز گردهمایی، جایگاه پیوند و اتحاد، مکانی برای درس و بحث و تجلیل از هنر معماری و هنرهای تزئینی قرار گرفت که مثال بارز آن مسجد جامع بزرگ هرات و دیگر مساجد تاریخی این ولایت است.
مردمان هرات از دیرباز به خاندان پیامبر اسلام بخصوص امام علی (ع) عشق می‌ورزیدند و وجود امام زادگان فروان در هرات نشان از این عشق و علاقه دارد.
رسول پویان محقق پژوهشگر افغان است در مورد پیشینه و علاقه اهالی هرات به حضرت علی(ع) می‌نویسد: به سانی که تاریخ پر درازنای خراسان اسلامی و از جمله تاریخ هرات باستان می‌نمایاند، از زمانه‌های قدیم مهر خاندان حضرت پیامبر(ص) و حضرت علی در دل مردمان این مرز و بوم فروزندگی داشته است.
این نویسنده افغان در ادامه تاکید میکند که قیام‌های استقلال طلبانه مردم خراسان زمین با قیام‌های آزادیخواهان دودمان حضرت علی (ع) پیوند داشته است، چنانکه دولت اموی به همت همین مردم خراسان و به سرداری ابومسلم خراسانی درهم شکست و قدرت دولتی در بلاد مسلمین به عباسیان انتقال پیدا کرد.
رسول پویان در ادامه در مورد تعزیه داری مردم هرات برای امام حسین(ع) نوشته است که مراسم تعزیه داری اولاد علی در هرات پیشینه دراز دارد و عزاداری مردم این خطه پیوند می‌یابد با دوره اوج گیری و توسعه مراسم عزاداری و روضه خوانی در عهد صفویان در ایران.
بنابر منابع تاریخی روضه خوانی برای نخستین بار به شکل فعلی آن در هرات از اوایل قرن دهم هجری و بعد از انتشار کتاب «روضه الشهدا» ملا حسین واعظ کاشفی در هرات و حتی در میان شیعیان مرسوم شد.
آنگونه که در کتاب «روضات الجنات» آمده است، روضه الشهدا ملاحسین واعظ کاشفی نخستین کتابی است که در مقاتل و در سوگ مصیبت اهل بیت پیامبر به ویژه امام حسین (ع) و رویدادهای داستان کربلا نوشته شده است.
در «دانشنامه ادب فارسی در افغانستان» نیز تاکید شده است که کتاب روضه الشهدا، حسین واعظ کاشفی که در هرات تالیف شده بود، به شهرت فراوانی دست یافت.
این کتاب بعد از تالیف در مجالس عزاداری شهدای کربلا بر منابر خوانده می‌شد و پس از این بود بر کسانی که در سوگواری امام حسین (ع) مقتل می‌خوانند، روضه خوان اطلاق شد.
«حسین واعظ کاشفی» در سبزوار ایران متولد شد و در جوانی به هرات رفت و تا آخر عمر که در سال 910 هجری وفات یافت در این شهر زندگی می‌کرد و در جنوب شرق هرات نیز به خاک سپرده شد.
ملا حسین واعظ کاشفی را متمایل به طریقه نقشبندیه که از فرقه‌های صوفیانه اهل سنت است و این فرقه در افغانستان پیروان بسیاری دارد، می‌دانند.
برخی نیز او را شیعه مذهب دانسته‌اند، اما «رسول جعفریان» محقق و پژوهشگر علوم اسلامی کشورمان دیدگاه سومی را مطرح نموده و او را سنی 12 امامی می‌داند.
عزاداری تا قبل از دوره امیر امیرعبدالرحمان بدون هیچگونه مانعی در هرات برگزار می‌شد و فقط در دوره امیر عبدالرحمان بود که برگزاری مراسم عزاداری برای شهدای کربلا ممنوع اعلام شد و شیعیان این شهر تحت فشار شدید قرار داشتند و از هرگونه برپایی مراسم جلوگیری به عمل می‌آمد.
اما در دوران «امان الله خان» که در سال 1298 خورشیدی در افغانستان به قدرت رسید، مراسم عزاداری در هرات با آزادی فروانی برگزار می‌شد.
«محمد یوسف ریاضی» محقق و پژوهشگر افغان، عزاداری مردم هرات را در دوره امان الله خان چنین شرح داده است: «در سال 1303 هجری، مطابق 1886 تعزیه داری ماه محرم را اهالی تشیع افغانستان در هرات و کابل به منتهی درجه اجرا کردند و در شهر هرات چهل و یک تکیه روضه خوانی دایر بود.»
یوسف ریاضی نام حسینیه‌ها و تکایای را که در آن دوران در هرات مراسم عزاداری را بر پا می‌کردند به تفصیل ذکر کرده است که در کتاب جغرافیه عمومی هرات نقل شده است.
مراسم عزاداری شهدای کربلا، تا قبل از زمان کودتایی کمونیستی، آزادانه در هرات برگزار می‌شد که با کودتایی سال 1357 خورشیدی و به دنبال آن قیام تاریخی 24 اسفند 1357 مردم هرات، دستگیری علما و اندیشمندان این شهر آغاز شد.
هر چند که در این دوران، حکومت علنا از مراسم عزاداری جلوگیری نکرد، اما دستگیری و شهادت تعداد زیادی از روحانیون و خفقان به وجود آمده در هرات، باعث شد که مراسم عزاداری آن شکوه گذشته را نداشته باشد.
در حال حاضر، مراسم عزاداری در هرات بیش از هر زمان دیگری باشکوه برگزار می‌شود و گروه‌های عزاداری در معابر عمومی به عزاداری می‌پردازند.
نوحه‌های مذهبی
پیروان تشیع در طول ایام محرم و صفر یاد و نام شهدای کربلا را گرامی می‌دارند و ده روز اول محرم در اغلب نقاط شهر هرات محافل سخنرانی، نوحه خوانی و سینه زنی برگزار می‌شود.
آنگونه که «نصرالدین سلجوقی» در کتاب «موسیقی و تئاتر در هرات» نوشته است، مراسم عزاداری در ماه‌های محرم و صفر در تکیه خانه‌ها، حسینیه‌ها، مساجد و منازل شخصی در حال حاضر در هرات بر پا می‌شود.
این پژوهشگر افغان، در مورد نوحه خوانی‌ها و اشعار مراسم عزاداری در هرات نوشته است: نغماتی به نام نوحه و نعت خوانی توسط نوحه گرها خوانده می‌شود و گاهی نغمات تک خوانی بوده و گاهی هم دسته جمعی اجرا می‌گردد.
این نویسنده افغان در ادامه آورده است که آنچه مردم را متاثر می‌سازد و اشک را از دیدگان شان جاری میکند، نغمات حزن انگیزی است که خوانندگان خوش صوت آن را با طبل و جنج ادا می‌نمایند.
سلجوقی، در مورد اشعار نوحه خوان‌ها در هرات نیز چنین نوشته است: اشعاری که در نوحه خوانده می‌شود دارای وزن و قافیه و ردیف بوده و بیشتر آن مثنوی، مربع و مخمس می‌باشد.
شاعران اشعار نوحه را با اوزان ادبی به رشته تحریر در آورده و به دسترس نوحه خوانان قرار می‌دهند و نوحه خوانان آن را با آهنگ مخصوص برای مستمعین می‌خوانند.
مردم اهل سنت هرات نیز در ایام محرم به گونه‌های مختلف یاد و نام امام حسین(ع) را گرامی می‌دارند، و در روز عاشورا به تلاوت قرآن و اطعام نیازمندان می‌پردازند.
نظر بدهید